A.D.I.P Another Day In Paradise

Another day in paradise ADIP

Mijn werk gaat over mijn bestaan, de waarde en de waardeloosheid ervan.
Ik ken mijzelf een plek toe middels mijn werk. Ik zie mijn vergankelijkheid, ik ervaar het en wil het een plek geven, erbij stil staan, die ruimte die ik inneem in het hier en nu wil ik verbeelden. Wat ik voel en het is niet de chronologische volgorde die ik volg en ook niet de waarheid.

Ik geloof dat we altijd weer overgaan in nieuwe gedaantes, door tijd geregisseerd.

Tijd speelt een grote rol in het werk. En vrouw zijn.

Ik verzamel, schrijf en maak fotografisch werk, filmmateriaal, grafisch werk, objecten en daarin onderzoek ik de mogelijkheden om dit gevoel, de vragen en het ervaren en verlangen beeldend een plaats te geven. Ik sta als het ware op een overloop, tussen verdiepingen in.

Ik maak dertig jaar fotografische zelfportretten, nu zijn ze gaan bewegen.

Het werk gaat ook over hoe ik me plaats tegenover de wereld en me voel tussen mensen.

Hier vind je dat wat je niet zocht, maar wel heel graag echt wilde weten... Marieke van Bolderen.

Dat wat wordt gewist, blijft even waar. Griet op den Beeck

Het vrouwelijk zelfportret.

Scene of zijn? Fictie of innerlijk? Vlucht of redding? Theater of waarheid? Reactie of actie?

Als je geluk hebt…..
Mag je ouder worden

En als je ouder wordt;

Voel je je jeugd, het veranderen, het herbeleven en levensvragen moet je opnieuw formuleren.

Het ouder worden benoemen,
Bekijken en onderzoeken
Ik mis dit prachtige proces in de kunsten
Het is er gelijk aan afgetakeld, verroest en onbruikbaar. Of afgeschreven.

Het gaat mij om het proces waarin je merkt dat je door je omgeving anders wordt bekeken en je zelf merkt dat je ouder wordt.

In schaamte of trots voor onvolkomenheden?

Wie kan dat vertellen Ik, ik zit er midden in.

Wat gebeurt er in je hoofd?
Wie ben je en wie dacht je dat je was? En wie zal je nog worden?

De ontmoeting - project Finals Artez met Marjon Buning 14 juli 2018 (speel deze drie films tegelijk af, naast elkaar)